Лут кавеме пәйгамбәрләрне ялганга тотты. (160) Кардәшләре Лут пәйгамбәр әйтте: "Әйә Аллаһудан курыкмыйсызмы, Аллаһуга гыйбадәт кылу урынына һич нәрсәгә ярамаган нәрсәгә гыйбадәт кыласыз. (161) Мин, әлбәттә, сезгә хак пәйгамбәрмен ки, миннән зарар күрүдән иминсез. (162) Аллаһудан куркыгыз, Аңа каршы барудан сакланыгыз, һәм минем әмеремә итагать итегез! (163) Ислам шәригатен өйрәткәнем өчен сездән хак сорамыйм, минем җиһадымның әҗере галәмнәрне тәрбияләүче Аллаһ хозурындадыр. (164) Дөньяда кешеләр арасыннан сез ир балаларга якынлык кыласызмы. (165) Раббыгыз сезнең өчен халык кылган хатыннарны куярсыз, бәлки сез хәләлдән хәрамга үтүче кавемсез. (166) Мөшрикләр әйттеләр: "Ий Лут, әгәр ошбу сүзләреңнән туктамасаң, әлбәттә, шәһәребездән куып чыгарылганнардан булырсың." (167) Лут әйтте: "Мин сезнең бу эшегез өчен бик каты ачуланучыларданмын. (168) Ий Раббым, мине вә өй әһелемне боларның кыйлган кабахәт эшләреннән, һәм аларга килә торган ґәзабтан коткар! (169) Һәм Без Лутны вә өй җәмәгатен һәммәсен коткардык. (170) Мәгәр Лутның хыянәтче хатыны газапта калучылардан булды. (171) Соңра Лут җәмәгатеннән башкаларын һәммәсен һәлак иттек. (172) Вә алар өстенә ташлар яудырдык, Аллаһ ґәзабы белән куркытылып та курыкмаган кешеләрнең яңгыры нинди яман яндыр булды. (173) Боларның һәлак булуында да гыйбрәт бар, аларның күпләре ышанучылардан булмадылар. (174) Әлбәттә, синең Раббың дошманнарыннан үч алучы вә дусларына рәхмәт итүчедер. (175) Әйкә кавеме пәйгамбәрләрне ялганга тоттылар. (176) Шөґәеб пәйгамбәр аларга әйтте: "Әйә Аллаһудан курыкмыйсызмы, Аңардан башкага гыйбадәт кыласыз. (177) Мин сезгә хак пәйгамбәрмен, миннән зарар хыянәт күрүдән иминсез. (178) Аллаһудан куркыгыз, Аңа каршы барудан сакланыгыз вә минем әмерләремә итагать итегез! (179) Ислам шәригатен өйрәткәнем өчен сездән хак сорамыйм, минем җиһадымның әҗере галәмнәрне тәрбияләүче Аллаһу хозурындадыр. (180) Алыш-биреш эшләрендә нәрсәгезне үлчәгәндә яхшылап үлчәп бетерегез, кеше зарарына ким үлчәүчеләрдән булмагыз. (181) Үлчәгәндә тигез, дөрес үлчәүләр белән үлчәгез. (182) Үлчәгәндә хыянәт итеп кеше хакына кермәгез, вә фәсәд, золым эшләрен кылмагыз, явызлыкны җир өстенә таратмагыз. (183)