Part 23

28. Pas tij, Ne nuk zbritëm ndonjë ushtri nga qieeli kundër popullit të tij, e as që ishte vendimi yni të zbresim tjetër, 

29. përveç një britmë të tmerrshme, kur qe, ata të ftohur (të vdekur). 

30. O sa dëshprim i madh për robërit që nuk u erdhi ndonjë i dërguar, vetëm se ata u tallën me të. 

31. A nuk e panë ata se sa gjenerata kemi zhdukur para tyre dhe ata nuk u kthyen. 

32. Dhe të gjithë, të tubuar, do të paraqiten pranë Nesh. 

33. Dhe për ata është argument (për fuqinë e Zotit) toka e vdekur, të cilën Ne e ngjallim, nxjerrim prej saj drith nga i cili ata hanë. 

34. Dhe në të Ne u kemi bërë kpshte hurmash e rrushi dhe në të u kemi dhënë burime (uji). 

35. Ashtu që ata të hanë nga ata fruta dhe nga çka prodhojnë vetë duart e tyre. A i gëzojnë këto dhe nik falënderojnë. 

36. I pastër nga të metat është Ai që krijoi të gjitha llojet (çiftet) nga çka mban toka, nga vetë ata dhe nga çka ata nuk dinë. 

37. Për ata është argument edhe nata, prej të cilës largojmë ditën, kurse ata mbesin në terr. 

38. Edhe dielli udhëton për në kufirin e vet (në cakun përfundimtar). Ai është (udhëtim) përcaktim i ngadhnjyesit, të dijshmit.

39. Edhe hënës i kemi caktuar (pozicionet) derisa të kthehet në trajtën e harku (rrem i hurmës së tharë). 

40. As dielli nuk mund ta arrijë hënën, e as nata para ditës po secili noton në një galaksion. 

41. Argument për ta është edhe ajo se Ne pasardhësit e tyre (të Ademit) i vartëm në anije të mbushur përplot. 

42. Dhe ngjashëm me të, u krijuam atyre diçka që t’i hipin. 

43. E sikur të duam Ne, i i përmbytim ata, e nuk ka efekt as lutja e tyre dhe as që do të shpëtonin. 

44. Përveç nga mëshira Jonë ndaj tyre, dhe që të përjetojnë të mirat deri në një kohë të caktuar. 

45. E kur u thuhet atyre: “Kini frikë asaj që ngjau para jush dhe asaj çka do t’ju ngjajë më vonë, e që të mëshiroheni (ata nuk dëgjojnë). 

46. Nuk ka asnjë argument që u erdhi atyre nga argumentet e Zotit, e që ata nuk ia kthyen shpinën. 

47. Dhe kur u thuhej: “Jepni nga ajo që All-llahu u begatoi, ata që nuk besuan, besimtarëve u thanë: “A ta ushqejmë atë që sikur të donte All-llahu do ta ushqente? Ju nuk jeni tjetër vetëm se të humbur qartë!”.

48. Dhe thoshin: “Po qe se jeni të vërtetë, kur do të jetë ai premtim?” 

49. (All-llahu u përgjigjet) Nuk janë duke pritur tjetër vetëm se një britmë që i rrëmben ata kur janë duke u zënë mes vete. 

50. E nuk do të mund të lënë as porosi (vasijet-testament) as të kthehen në familjet e tyre. 

51. Dhe i fryhet Surit, kur qe, duke u ngutur prej varrezave paraqiten te Zoti i tyre. 

52. E thonë: “Të mjerët ne! Po kush na ngriti prej ku ishim të shtrirë në varre?” E, kjo është ajo që premtoi Zoti dhe vëtetuan të dërguarit. 

53. Ajo nuk është tjetër, përveç një zë i fuqishëm dhe ata të gjithë të paraqitur para Nesh. 

54. Sot pra, akujt nuk i bëhet e padrejtë diçka dhe nuk shpërbleheni me tjeër vetëm për atë që vepruat. 

55. Ata të Xhennetit tash janë të angazhuar me kënaqësi. 

56. Ata dhe shoqet e tyre janë nën hijet të mbështetur në kolltukë. 

57. Aty kanë pemë dhe çka të duan. 

58. Kanë “Selam”, thënie e Zotit mëshirues! 

59. E tash, ju kriminelë, ndahuni! 

60. O bijtë e Ademit (kriminelë), po a nuk u dërgova porosinë që të mos e dëgjoni djallin, se me të vërtetë ai është armiku juaj i hapët!? 

61. *Ju porosita) Të më adhuroni Mua, se kjo është rruga e sigurt! 

62. Vërtet, ai ka humbur shumë njerëz prej jush, a nuk mblodhët mend? 

63. Ky është Xhehennemi që juve u premtohe. 

64. Hyni tash në të, për shkak se mohuaat çdo të vërtetë! 

65. Sot Ne ua mbyllim gojët e atyre, Neve na flasin duart e tyre, kurse këmbët e tyre dëshmojën për atë që punuan. 

66. E sikur të duam Ne do t’ua verbonim ytë e tyre, e ata do ta mësynin rrugën, po si do të dhihnin? 

67. Dhe sikur të duam, do t’i kishim gjymtuar ata në vend, e nuk do tëmund të shkoninas para as prapa. 

68. E atij që i japim të jetojë gjatë, e kthejmë prapa në krijimin e tij. A nuk janë duke menduar? 

69. Ne as nuk ia mësuam atij (Muhammedit) poezinë, e as që i takon ajo atij, ai (Kur’ani) nuk është tjetër vetëm se këshillë dhe Kur’an i qartë. 

70. Për t’ia tërhequr vërejtjen ati që është gjallë (me mend e zemër) dhe dënimi të bëhet meritë për jobesimtarët. 

71. A nuk e shohin ata se nga ajo që Ne vetë e shpikëm, u krijuam atyre kafshët që i kanë. 

72. Dhe ua bëmë ato që t’u biden atyre, e disave prej tyre u hipnin, ndërsa prej disave ushqehen. 

73. Ata kanë edhe dobi të tjera në to, e edhe pinë (qumësht) prej tyre. A nuk duhet falënderojnë? 

74. Po, shkojnë e në vend të All-llahut adhurojnë zota të tjerë me shpresë se do të ndihmohen prej tyre. 

75. Ata nuk mund t’u ndihmojnë atyre, por këta (idhujtarët) u janë bërë ushtri e gatshme e tyre. 

76. E ty mos të brengosin thëniet e tyre, Ne dimë çka mbajnë ata fshehtë dhe çka publikojnë. 

77. A nuk mendon njeriu se Ne e krijuam atë prej një pike uji (fare), kur qe, ai kundërshtarë i rreptë. 

78. Ai na solli Neve shembull, e harroi krijimin e vet e tha: “Kush i ngjall eshtrat duke qenë ata të kalbur? 

79. Thuaj: “I ngjall Ai që i krijoi për herë të parë, e Ai është shumë i dijshëm për çdo krijim. 

80. Ai që prej drurit të gjelbër ju bëri zjarrin, e ju prej tij ndezni. 

81. A nuk është i fuqishëm Ai, që kerijoi qiejt e tokën, të krijojë njerëz sikundër që i krijoi ata? Po Ai është krijuesi, i dijshmi. 

82. Kur Ai dëshiron ndonjë send, urdhëri i Tij është vetëm t’i thotë: “Bëhu!” Ai menjëherë bëhet. 

83. I lartë është Ai ë në dorën e Tij është pushteti mbi çdo send dhe vetëm te Ai ktheheni.

37.Suretu Es Safat

Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!

1. Pasha të rradhiturit (melaiket), që në rreshta (safa) qëndrojnë. 

2. Dhe nxituesit, që me nxitim shtyjnë. 

3. Dhe pasha lexuesit, që lexojnë përkujtimin. 

4. Është e vërtetë se Zoti juaj është vetëm Një. 

5. Zot i qiejve dhe i tokës e çka ka mes tyre dhe Zot i lindjeve (të yjeve). 

6. Vërtetë, Ne kemi stolisur qiellin më të afërt (të dynjasë) me bukurinë e yjeve. 

7. Dhe me mbrojtje prej çdo djalli të prishur. 

8. Ashtu që nuk mund të përgjojnë parinë më të lartë (engjëjt më të zgjedhur), pse gjuhen me shkëndija nga të gjitha anët. 

9. Ata janë të përzënë dhe do të kenë një dënim të përhershëm. 

10. Përveç atij që rrëmben vrullshëm, po atë e ndjek ylli që e djeg. 

11. Ti pra, pyeti ata (idhujtarët): a janë ata krijesë më e fortë, apo çka Ne krijuam. Ne i krijuam ata prej një balte që ngjitet. 

12. Por ti je i habitur, e ata tallen. 

13. E kur këshillohen, ata nuk marrin parasysh këshillën. 

14. E kur shohin ndonjë mrekulli, ata nxitin në përqeshje. 

15. Dhe thanë: “Ky (Kur’ani) nuk është tjetër vetëmn se magji e kulluar. 

16. A, pasi të vdesim ne, të bëhemi dhe e eshtra të kalbur a do të ringjallemi? 

17. A edhe të parët tanë të herëshëm? 

18. thuaj: “Po, bile ju do të jeni të nënçmuar!” 

19. Ajo do të jetë vetëm një britmë, kur që, ata të ngritur shikojnë. 

20. E thonë: “O, të mjerët ne, kjo është dita e gjykimit!” 

21. Kjo është dita e ndasisë që ju e konsideruat rrenë. 

22. Tuboni ata që ishin zullumqarë, shoqërinë e tyre dhe ata që i adhuruan. 

23. (adhuruan) Pos All-llahut, orientoni rrugës së xhehimit! 

24. Ndalni ata, sepse do të merren në përgjegjësi. 

25. Çka keni që nuk ndihmoni njëri-tjetrin? 

26. E, ata sot janë dorëzuar në tërësi. 

27. E kthehen e ia hedhin përgjegjësinë njëri-tjetrit. 

28. (Të shtypurit) u thonë (atyre të parëve): “Ju ishit që na vinit neve nga ana e djathtë (na pengonit pre së vërtetës). 

29. Ata (paria) u thonë: “Jo, ju vetë nuk ishit besimtarë. 

30. Ne nuk kemi pasur ndonjë pushtet ndaj jush, por ju vetë ishit që nuk respektuat (porositë e Zotit). 

31. E, ajo thënia (premtimi) e Zotit tonë u vërtetua kundër nesh, e s’ka dyshim se ne po e shijojmë (dënimin). 

32. Ne u ofruam juve rrugën e humbjes, ashtu sikurse edhe vetë ishim të humbur. 

33. Dhe atë ditë ata do të jenë në dënim të përbashkët. 

34. Kështu Ne veprojmë me kriminelët. 

35. Për arsye se kur u thuhej atyre: “Nuk ka Zottjetër përveç All-llahut, ata e mbanin veten lart. 

36. Dhe thoshin: “A do t’i braktisim ne zotat tanë për një poet të çmendur?” 

37. Jo, (nuk është çka thonë ata) por ai u solli të vërtetën dhe vërtetoi të dërguarit e parë. 

38. Ju, pa tjetër do të përjetoni dënimin më të ashpër. 

39. Dhe nuk ndëshkoheni për tjetër, përveç për atë që vepruat. 

40. Me përjashtim të robëve të All-llahut që ishin të sinqertë, 

41. Të tillët janë ata që kanë furnizim të dalluar, 

42. Pemë të llojllojshme, ata janë të nderuar, 

43. Në Xhennete të begatshme, 

44. Të mbështetur në kolltukë me fytyrë nga njëri-tjetri, 

45. Atyre u bëhrt shërbim me gota (me verë) nga burmi, 

46. E barshë (vera), që ka shije për ata që e pinë, 

47. Prej asaj nuk ka dhembje koke, e as që ata do të dehen nga ajo, 

48. E pranë tyre janë (hyritë) symëdhatë me shikim të pëulur, 

49. Sikur ato të jenë inxhi e paprekur (ve e ruajtur). 

50. I qasen njëri-tjetrit e bisedojnë, 

51. Prej tyre njëri flet e thotë: “Unë kam pasur njëfarë miku, 

52. thoshte: “A je ti pre atyre që besojnë se 

53. Kur të jemi të vdekur, të jemi bërë dhe e eshtra të kalbur, do të jemi të shpërblyer për vepra?” 

54. Ai (besimtari në Xhennet) thotë: “A vini ju të shikojmë?” 

55. Ai shikon dhe e vëren atë (mikun) në mes të Xhehennemit. 

56. Ai thotë: “Pasha All-llahun, për pak më rrëzove (në Xhehennem) edhe mua. 

57. Dhe sikur të mos ishte dhuntia e Zotit tim, unë do të isha bashkë me ty në zjarr, 

58. Dhe ne nuk do të vdesim më, 

59. Përveç asaj vdekjes sonë të parë dhe ne nuk do të dënohemi më!” 

60. Vërtet, ky është ai suksesi i madh, 

61. Për një shpërblim të këtillë le të veprojnë vepruesit! 

62. A kjo pritje (me shpërbllim të All-llahut) është më e mirë, apo pema e “Zekumë-it”? 

63. Ne atë e kemi bërë sprovë për zullumqarët. 

64. Ajo është një pemë që mbin në fund të Xhehennemit. 

65. Pema (fruti) e saj është sikurse kok a dreqërish. 

66. E ata do të hanë nga ajo dhe do të mbushin barqet prej saj. 

67. Pastaj, ata do të kenë kundrejt atij ushqimi edhe ujë të valë. 

68. Mandej kthimi i tyre është në Xhehennem. 

69. Ata i gjetën dhe shkuan pas prindërve të tyre të humbur. 

70. Ata u ngutën dhe shkelën hapave të tyre (pa menduar). 

71. Po, edhe para këtyre (popullit tënd) shunica e popujve të kaluar ishin të humbur. 

72. Ne atyre u patëm dërguar pejgamberë. 

73. E shif se si ishte përfundimi i atyre, të cilëve u qe tërhequr vërejtja. 

74. Me përjashtim të robëve të All-llahut që ishin të sinqertë. 

75. Për Zotin Neve na pat thirr në ndihmë Nuhu, Ne jemi përgjegjës të mirë. 

76. Dhe Ne e shpëtuam atë dhe familjen e tij prej asaj të keqe të madhe. 

77. E pasardhësit e tij i bëmë ata që vazhduan jetën. 

78. Dhe Ne ua lamë atë kujtim për njrëzit e ardhshëm. 

79. Selam i qoftë Nuhut (prej All-llahut e prej krijesave) në mbarë botën (si kujtim ndaj tij). 

80. Ne kështu i shpërblejmë të mirët. 

81. Vërtet, ai ishte prej robëve tanë që janë besimtarë. 

82. E pastaj i përmbytëm në një ujë të tjerët (që nuk besuan). 

83. Edhe Ibrahimi ishte i grupit të tij. 

84. Kur Zotit të vet iu bind me zemër të pastër. 

85. Kur babait të vet dhe popullit të vet i tha: “çka është ajo që ju adhuroni?” 

86. A në vend të All-llahut doni zota të trilluar? 

87. çka është mendimi juaj ndaj Zotit të botëce? 

88. Dhe atëherë u lëshoi një shikim yjeve, 

89. E tha: “Unë jam i sëmurë!” 

90. Ata u kthyen dhe u larguan prek tij. 

91. Ai u drejtua kah zotat e tyre dhe u tha: “A nuk po hani ju?” 

92. çka keni pra, që nuk po flitni? 

93. Iu afrua atyre ngadalë, duke u mëshuar me të djathtën (me fuqi). 

94. Ata (populli) iu afruan atij me të shpejtë (sigurisht e qortuan). 

95. Ai (Ibrahimi) tha: “A adhuroni atë që vetë e keni gdhendur?” 

96. E All-llahu ju krijoi juve edhe atë që e punoni. 

97. Ata thanë: “Ndërtonja atij një vend dhe hudhne atë në zjarr! 

98. Ata i menduan atij një kurth, kurse Ne i mposhtëm ata të nënçmuar”. 

99. Ai tha: “Unë po shkoj aty ku më urdhëroi Zoti im, e Ai më udhëzon!” 

100. Zoti im, më dhuro mua (një fëmijë) prej të mirëve! 

101. Ne e gëzuam atë me një djalë që do të jetë i butë (i sjëllshëm). 

102. Dhe kur arriti ai (djalli) që së bashku me të (me Ibrahimin) të angazhohet në punë, ai (Ibrahimi) tha: “O djalli im, unë kam parë (jam urdhëruar) në ëndërr të pres ty. Shiko pra, çka mendon ti?” Ai tha: “O babai im, punoje atë që urdhërohesh, e ti do të më gjesh mua, nëse do All-llahu, prej të durueshmëve!” 

103. E kur ata të dy iu dorëzuan urdhërit të Zotit dhe përmbysi atë në fytyrë (në ballë). 

104. Ne e thirrëm atë: “O Ibrahim!” 

105. Ti tashmë e zbatove ëndrrën! Ne kështu i shpërblejmë të mirët! 

106. Vërtet, kjo ishte sprovë e qartë. 

107. Ne e shpaguam atë me një të therrur (kurban) të rëndësishëm. 

108. Dhe ndaj tij Ne lamë përkujtim të mirë ndër popujt e ardhshëm. 

109. Selam (shpëtim e paqe) pastë Ibrahimi! 

110. Kështu, në këtë mënyrë Ne i shpërblejmë bamirësit. 

111. Vërtet, ai ishte nga robërit Tanë besimtarë. 

112. Dhe Ne e gëzuam atë me (një djalë tjetër) Is-hakun, pejgamber prej të mirëve. 

113. Dhe Ne i dhuruan bekim atij dhe Is-hakut e prej pasardhësve të atyre dyve do të kenë punëmirë e të ndershëm, e edhe dëmtues t hapët të vetvetes. 

114. Pasha madhërinë Tonë, Ne u dhamë të mira Musait e Harunit. 

115. I shpëtuam ata dhe popullin e tyre prej një mjerimi të madh. 

116. Ne u ndihmuam atyre dhe ata ngadhënjyen. 

117. Atyre dyve u hamë librin e përsosur e të qartë. 

118. Dhe të dy ata i udhëzuam rrugës së drejtë. 

119. Përkujtim të këndshëm ndaj të dyve kem lënë në popujt e më vonshëm. 

120. (Përkujtimin) “Selamun” - qofshin të mëshiruar Musai dhe Haruni. 

121. Kështu, në këtë mënyrë Ne i shpërblejmë bamirësit. 

122. Vërtet, ata të dy ishin besimtarë nga robërit Tanë. 

123. Edhe Iljasi ishte prej të dërguarve Tanë. 

124. Kur ai, popullit të vet i tha: “A nuk jeni kah frikësoheni?” 

125. A e adhuroni “Ba’ël-in” (emër i një statuje) e braktisni adhurimin ndaj ë mirit që është Krijues? 

126. All-llahun, Zotin tuaj e të prindërve tuaj të hershëm!!” 

127. Ata e përgënjeshtruan, andaj ata medoemos janë të sjellë në Xhehennem. 

128. Me përjashtim të robërve besnikë ndaj All-llahut. 

129. Edhe ndaj tij kemi lënë përkujtim të mirë në të ardhshmit. 

130. “Selamun” - qoftë i mëshiruar Iljasi (ose edhe besimtarët e Iljasit). 

131. Kështu, në këtë mënyrë Ne i shpërblejmë bamirësit. 

132. S’ka dyshim, ai ishte besimtar nga robërit Tanë. 

133. Edhe Luti, pa mëdyshje ishte prej të dërguarve Tanë. 

134. Kur Ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij bashkë. 

135. Përveç një plake (grua e tij) që mbeti me të dënuarit. 

136. Pastaj të tjerët i rrënuam. 

137. E ju (mekas) me siguri kaloni atypari mëngjes (ditën) 

138. e mbrëmje (natën). Pra, a nuk mbildhni mend? 

139. Edhe Junusi ishte një nga të dërguarit Tanë. 

140. kur iku te anija që ishte e mbushur plot (udhëtarë). 

141. E ai mori pjesë në short, po humbi (i ra sorti atij). 

142. Dhe atë e kafshoi (e gëlltit) peshku, zatën ai ishte që e meritoi qortimin. 

143. E sikur të mos ishte ajo që ai kishte qenë prej atyre që shumë e përmendin Zotin. 

144. Ai do të mbetej në barkun e tij deri në ditën e ringjalljes. 

145. E Ne e hodhëm në një tokë pa bimë (shkretëtirë), ndërsa ai ishte i sëmurë. 

146. Dhe Ne bëmë që për të të mbijë një bimë (t’i bëjë hije) nga kungulli. 

147. Ne (pastaj) e dërguam atë te njëqindmijë e më shumë. 

148. E ata i besuan, e Ne ua vazhduam atyre të përjetojnë për deri në një kohë. 

149. E ti (Muhammed) pyeti ata (idhujtarët): “A të Zotit tënd janë vajzat, kurse të tyre djemtë?” 

150. Apo, Ne i krijuam endjëjt femra , e ata ishin dëshmitarë (kur Ne i krijuam engjëjt femra)?! 

151. Vini re se si ata nga trillimet e tyre thonë: 

152. “All-llahu ka lindë!” S’ka dyshim se ata janë gënjeshtarë (kur thonë se engjëjt janë bijat e Zotit). 

153. A thua vajzat Ai i ka bërë më të zgjedhura se djemt? 

154. Po ç’keni ju kështu, si po gjykoni ashtu? 

155. A nuk jeni duke menduar? 

156. A mos keni ju ndonjë argument të sigurt? 

157. Sillnie pra, librin tuaj, nëse është si thoni ju! 

158. Ata (idhujtarët) pohuan mes Tij e mes engjëjve (xhinëve) lidhmëri farefisnore, po xhinët e dinë se ata (idhujtarët) janë të hedhur në zjarr. 

159. All-llahu është i pastër nga ajo çka i përshkruanë. 

160. Ata (engjëjt) janë vetëm robër të sinqertë të Zotit (ata nuk i përshkruajnë gjë). 

161. E, as ju dhe as ata që i adhuroni, 

162. Nuk mund ta vini në sprovë askë ndaj Atij (besimit në Zotin), 

163. Përveç atij që është i gjykuar për Xhehennem. 

164. E, nuk ka prej nesh (grupit të engjëjve) që nuk e ka vendin (detyrë, pozitën) e vet të njohur. 

165. Edhe ne (engjëjt) jemi të rreshtuar (në adhurim), 

166. Dhe ne jemi që i bëjmë tesbih (mohojmë se ai ka të meta). 

167. Po edhe pse ata ishin që thoshin: 

168. Sikur të gjendej te ne ndonjë libër nga të parët, 

169. Ne do të ishim robër të All-llahut, të sinqertë. 

170. Po (kur u erdhi libri), ata e mohuan atë (Kur’anin), e më vonë do të kuptojnë. 

171. E tashmë fjala (premtimi) e jonë u është dhënë më parë robërve tanë të dërguar, 

172. se ata, pa dyshim do të jenë të ndihmuar. 

173. dhe se ushtria jonë do të jenë ata ngadhënjyesit. 

174. Prandaj, për një kohë, ti (Muhammed) hiqu tyre. 

175. E ti vështroji ata se edhe ata do ta shohin (ndihmën tonë ndaj juve besimtarëve). 

176. A mos po kërkojnë shpejtimin e ndëshkimit tonë? 

177. E kur të vjen ai (dënimi) në territorin e tyre, mëngjes i shëmtuar do të jetë për ata që u ishte tërhrqur vërejtja. 

178. E ti largohu për një kohë prej tyre, 

179. Dhe ti vështroi se edhe ata më vonë do të shohin. 

180. I Lartësuar është Zoti yt, Zot i fuqisë nga ajo që ia përshkruajnë. 

181. Qoftë paqja mbi të dërguarit. 

182. Dhe falënderimi i takon All-llahut, Zotit të botërave!

38.Suretu Sad

Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!

1. Sad. Pasha Kur’anin që është përplot përkujtime (është i famshëm dhe s’ka dyshim se është mrekulli). 

2. Por ata që nuk besuan janë në kryeneçsi e kundërshtim. 

3. Sa gjenerata para tyre i kemi asgjësuar, të cilët lutën për shpëtim, po nuk ishte koha e shpëtimit. 

4. Ata (idhujtarët) habiten, ngase u erdhi pejgamberi nga mesi i tyre, e mosbesimtarët thanë: “Ky është magjistar, rrenës”. 

5. A mendon ai t’i bëjë zotat Një Zot? Vërtet, kjo është gjë shumë e çuditshme! 

6. Paria nga mesi i tyre shkoi duke i thënë njëri-tjetrit: vazhdoni të jeni të qëndrueshëm në adhurimin e zotave tuaj, pse kjo është një gjë e kurdisur. 

7. Ne nuk kemi dëgjuar diçka të këtillë në popullin (në fenë) e fundit; kjo nuk është tjetër, pos një trillim! 

8. A mos atij, nga mesi ynë, iu zbrit Kur’ani? Jo, por ata janë në dyshimndaj Kur’anit Tim, por për shkak se ende nuk e kanë shijuar dënimin Tim. 

9. A mos ata i kanë depotë e mëshirës së Zotit tënd, Ngadhënjyesit, Dhuruesit! 

10. A mos është i tyre pushteti i qiejve e i tokës dhe çka ka ndërmjet tyre? Pra, le të rreken me shkaqet (deri në qiell e të komandojnë)! 

11. (Ata janë) Një ushtri e grupacioneve që është aty, ajo është e thyer. 

12. Përgënjedhtruan para tyre populli i Nuhut, Adi dhe Firavni i ngrehinave të mëdha. 

13. (Përgënjeshtruan) Edhe Themudi, edhe populli i Lutit dhe banorët e Ejkes. Ato ishin grupacione (kundërshtare) 

14. Secili prej tyre përgënjeshtroi të dërguarit, andaj i gjeti dënimi Im. 

15. Po edhe këta nuk janë duke pritur tjetër vetëm se një ushtimë që nuk ka të përsëritur. 

16. Ata edhe thanë: “Zoti ynë, ngutna pjesën tonë para ditës së përgjegjësisë (të gjykimit)!” 

17. Ti duro ndaj asaj që thonë ata, dhe përkujtorobin Tonë Davudin, të fuqishmin (në fe e trup), vërtet ai gjithnjë i drejtohej All-llahut. 

18. Ne ia nënshtruam kodrat që së bashku që së bashku me të bënin tesbihë mbrëmje e mëngjes, 

19. Edhe shpezët e tubuara, të gjitha, vetëm Atij i ishin drejtuar. 

20. Ne ia forcuam edhe sundimin atij, i dhamë mençuri dhe aftësi në gjykime. 

21. A të ka arritur lajmi i palëve ndërgjykuese, kur kaluan prej së larti në dhomën ku lutej. 

22. Kur hynë te Davudi, ai u frikësua prej tyre, po ata i thanë: “Mos ke frikë, ne jemi dy palë në kundërshtim që i kemi bërë padrejtë njëri-tjetrit, ndaj gjyko me drejtësi mes nesh e mos shmang, dhe udhëzona në rrugë të drejtë”. 

23. Ky miku im i ka nëntëdhjetë e nëntë dele, ndërsa un ë kam vetëm një dhe dhe më ka thënë: “Ma ler mua ta posedoj atë! “ Dhe më rëndoi e më mundi me fjalë!” 

24. Ai (Davudi) tha: “Ai ka bërë padrejtë ndaj teje me kërkimin e deles tënde (për t’ia bashkuar) te delet e veta. Është e vërtetë se shumica prej otakëve i bëjnë padrejtë njëri-tjetrit, me përjashtim të atyre që kanë besuar dhe punuar vepra të mira, por të tillë janë pak!” e Davudi mendoi se Ne kemi vënë në sprovë atë, andaj kërkoi falje nga Zoti i vet, ra i përkulur dhe u pendua. 

25. Ne atë ia falë, atijdhe ai është i afërt te Ne dhe ka përfundim (ardhmëri) të mirë. 

26. O Davud: “Ne të kemi bërë sundimtar në tokë, e ti pra gjyko me drejtësi mes njerëzve, e mos shko pas dëshirave se ato ë shmangin prej rrugës së All-llahu. Ata që largohen prej rrugës së All-llahut i pret dënim i rëndë për shkak se e harruan ditën e përgjegjësisë”. 

27. Ne nuk e krijuam qiellin e as tokën dhe çka ka në mes tyre, pa qëlllim (shkel e shko), ai është mendim i atyre që nuk besuan, pra dënimi me zjarr është mjerim për ata që nuk besuan. 

28. A mos do t’i barazojmë ata që besuan dhe bënë vepra të mira me ata që bënë shkatërrime në tokë, apo do t’i konsiderojnë njësoj si të ruajturit prej të këqiave, si ata që janë mëkatarë? 

29. (Ky është) Libër i begatshëm, Ne ta shpallëm ty këtë, që t’i studiojnë argumentet e tij dhe që të marrin mësim prej tij ata që kanë mend. 

30. Ne Davudit i falëm Sulejmanin, rob shumë i mirë dhe shumë i kthyer nga Zoti. 

31. Kur në një parambrëmje iu shfaqën atij kuaj që, kur ishin të ndalur, rrinin gatitu në tri këmbë, e ishin edhe shumë të shpejtë. 

32. E ai tha: “Unë i dhashë përparësi dashurisë së kuajve, ndaj Zotit tim, derisa (dielli) e fsheh dhe perëndoi”. 

33. “M’i ktheni ata mua!” Atëherë filloi t’u mësjojë këmbëve e qafave. 

34. Ne e sprovuam Sulejmanin dhe e mbajtëm në postin e tij si një trup, e pastaj u rikthye n gjendjen në jendjen e parë. 

35. Tha: “Zoti im, më fal (gabimin), më dhuro asi pushteti që askush pas meje nuk do të ketë; vërtet, Ti je dhuruesi më i madh. 

36. Ne ia nënshtruam erën që, sipas urdhërit të tij, ajo të ecën lehtë dhe nga të dëshirojë ai. 

37. Ndërsa djajtë (ia nënshtruam) për çdo ndërtim dhe zhytje në ujë. 

38. Dhe të tjerët (djaj) që ishin të lidhur në panga. 

39. Ky është shpërblimi Ynë, e ti dhuro ose mos dhuro, për këtë nuk përgjigjesh. 

40. Ai vërtet ka vend të lartë te Ne dhe ardhmëri të mirë. 

41. Përkujto edhe robin tonë Ejubin, kur me lutje iu drejtua Zotit të vet: “Djalli më ka goditur me mundim e dhembje!” 

42. Bjeri me këmbën tënde tokës! Ky është (ujë) i ftohtë, lahesh dhe pi. 

43. E nga mëshira Jonë dhe mësim për ata që kanë menduar, Ne ia falëm familjen e tij dhe po aq sa ishin ata. 

44. E, merre me dorën tënde njëdeng thupra dhe bjeri me të, e mos e thyej betimin! Vërtet, Ne e gjetëm atë të durueshëm. Sa rob shumë i mirë ishte ai dhe i kthyer te Zoti. 

45. Përkujto robërit tanë Ibrahimin, Is-hakun, Jakubin që ishin të fortë në zbatimin e detyrave dhe largpamës në fe. 

46. ne i pajisëm ata me një virtyt të posaçëm, me përkujtim ndaj botës tjetër. 

47. S’ka dyshim se ata ishin te Ne prej të zgjedhurve më të mirë. 

48. Përkujto Ismajlin, Eljesan, Dhelkiflin, që të gjithë prej të zgjedhurve. 

49. Ky është një përkujtim. E është e sigurt se ata që janë të ruajtur, kanë një ardhmëri të mirë. 

50. Xhennetet e Adnit janë me dyer të hapura për ata. 

51. Aty do të jenë të mbështetur në kolltukë dhe të kërkojnë emë e pije të llojeve të ndryshme. 

52. Ata kanë pranë vetes (hyri) sypërulura të një moshe. 

53. Këto janë ato që premtoheshit për ditën e llogarisë. 

54. Ky është furnizimi Ynë, i cili nuk ka të mbaruar. 

55. Kjo është kështu, E, sa u përket atyre që nuk besuan, ata kanë një ardhmëri shumë të keqe, 

56. Xhehennemin që do të hudhen në të, e sa djep i shëmtuar është ai. 

57. Ky është ujë i valë dhe i ndyrë; le ta shijojnë atë! 

58. I presin edhe dënime të tjera të llojllojta sikurse ai. 

59. Ky është një grumbull që bashkohet me ju (u thonë engjëjt parisë): “Mos paqin komoditet as mirëseardhje (thonë paria)!” Ata janë që do të digjen në zjarr. 

60. Ata (të shtypurit) thonë: “Jo, juve mos u qoftë as mirëseardhja, as komoditeti; ju jeni që na e përgatitët këtë!” Sa vendqëndrim i keq është! 

61. O Zoti ynë, ata thonë: “Atij që na e bëri këtë, shtoja dyfish dënimin në zjarr!” 

62. Dhe thonë: “ç’ëshë që nuk po i shohim disa burra që ne i konsideronim prej të këqijve. 

63. E që i kemi pas marrë ata ër tallje, a mos na u ka larguar shikimi prej tyre?” 

64. Kjo armiqësi në mes banuesve të zjarrit është e vërtetë. 

65. Thuaj: “Unë jam vetëm këshillues, e nuk ka ndonjë zot tjetër përpos All-llahut Një, Dërmuesit. 

66. Zot i qiejve e i tokës dhe ç’ka mes tyre, i plotfuqishmi, Mëkatfalësi”. 

67. Thusj: “Ky (Kur’ani) është një kumtesë e madhe!” 

68. Të cilës ju ia ktheni shpinën. 

69. Unë nuk kam pasur kurrfarë dije për eliten e lartë (melaike) kur ata bën polemikë (rreth Ademit). 

70. Mua nuk më shpalet tjetër vetëm se, unë nuk jam tjetër pos një tërheqës i hapët i vërejtjes! 

71. Kur Zoti yt u tha engjëjve: “Unë po krijoi një njeri nga balta, 

72. dhe kur ta kem përsosur atë dhe t’i kem dhënë nga ana Ime shpirt, ju menjëherë përuljunju atij (në sexhde)”. 

73. Engjëjt, të gjithë së bashku iu përulën, 

74. përveç Iblisit që ishte kryelartë dhe që u bë prej jobesimtarëve. 

75. (Zoti) Tha: “O Iblis, çka të pengoi ty t’i përulësh atij që Unë vetë e krijova? A bëre kryeneçësi, apo ke qenë prej atyre që shesin fodullëk?” 

76. Ai (Iblisi) tha: “Unë jam më i miri prej tij, mua më ke krijuar nga zjarri, e atë e krijove nga balta!” 

77. (Zoti) Tha: “dil pra prej tij (prej Xhennetit), ti je i mallkuar. 

78. Dhe largimi prej mëshirës Sime ka për të përcjellë deri në ditën e gjykimit!” 

79. Ai tha: “Zoti im, më jep afat deri në ditën e ringjalljes!” 

80. (Zoti) Tha: “Po, je prej atyre të afatizuarëve, 

81. deri në kohën e ditës së caktuar!” 

82. Ai tha: “Pasha madhërinë Tënde, kam për t’i shmangur pre rrugës së drejtë që të gjithë, 

83. përveç atyre që janë të sinqertë nga robërit e Tu!” 

84. (Zoti) Tha: “Pasha të vërtetën, e Unë e flas vetëm të vërtetën: 

85. Unë do ta mbushi Xhehennemin me ty dhe të gjithë ata që vijnë pas teje!” 

86. Thuaj (Muhammed): “Unë nuk kërkoj pre jush ndonjë shpërblim, dhe unë nuk jam prej atyre që bëjnë trillime”. 

87. Ky (Kur’ani) nuk është tjetër vetëm se këshillë për botët. 

88. E ju gjithsesi do ta kuptoni pas pak kohe vërtetësinë e tij. 

39.Suretu Ez Zumer

Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!

1. Shpallja e librit është prej All-llahut, të gjithfuqishmit, të urtit. 

2. Ne ta shpallëm ty librin për hir të së vërtetës, andaj ti adhuroje All-llahun duke qenë i sinqertë në adhurimin e Tij! 

3. Vini re! Adhurim i sinqertë është vetëm ai për All-llahun! Ndërsa ata që në vend të tij adhurojnë miq të tjerë (duke thënë): Ne nuk i adhurojmë ata për tjetër, vetëm që të na afrojnë sa më afër All-llahut, s’ka dyshim se All-llahu do të gjykojë mes tyre për atë që ata ishin në kundërshtim. E, është e vërtetë se All-llahu nuk udhëzon në rrugë të drejtë, atë që është rrenës, jobesimtarë. 

4. Sikur të kishte dashur All-llahu të ketë fëmijë, do të zgjidhte atë që dëshiron nga çka Ai vetë krijon. I pastër është Ai! Ai është All-llahu, i vetmi, i fuqishmi! 

5. Ai krijoi qiejt e tokën me qëllim të caktuar; Ai natën mbështjell (vendi të) ditës dhe ditës ia mbështjell natës; Ai nënshtroi diellin dhe hënën, që ssecili lëviz deri në një afat të caktuar, pra Ai është ngadhënjyesi, mëkatfalësi. 

6. Ai ju krijoi juve prej një njeriu, mandej prej tij e krijoi palën (çiftin) e tij dhe Ai krijoi për juve tetë nga qiftet e kafshëve. Ai u krijoi në barqet e nënave tuaja, krijim (etapë) pas krijimit në tri errësira. Ky është All-llahu, Zoti juaj, vetëm i Tij është pushteti, nuk ka tjetër pos Tij. E, si pra, i shmangeni (adhurimit të Tij)? 

7. Nëse ju nuk besoni, All-llahu nuk është nevojtarë për ju; megjithatë, Ai nuk është i kënaqur me mosbesimin e robërve të Vet, e nëse jeni mirënjohës ndaj Tij, Ai e pëlqen atë për ju. Ndërkaq, nuk do ta bartë asnjë mëkatarë barrën e tjetrit. Pastaj, e ardhmja juaj është vetëm te Zoti juaj, e AI do t’ju njoftojë me atë që keni vepruar. Vërtet, Ai e di shumë mirë se çka mbajnë zemrat. 

8. E kur e godit njeriun ndonjë e keqe (ndonjë dëm), ai e lut Zotin e vet duke kërkuar ndihmë vetëm prej Tij, e kur nga ana e TIj i je ndonjë të mira (ia largon të keqen), ai e harron atë që më parë është lutur Atij, dhe i përshkruan shokë All-llahut për të larguar (njerëzit) nga rruga e Tij. Thuaj: “Kënaqu për pak kohë më mosbesimin tënd, se ti pa dyshim je nga banuesit e zjarrit!” 

9. (A jobesimtari e ka gjendjen më të mirë) Apo ai që kohën e natë e kalon në adhurim, duke bërëb sexhde, duke qëndruar në këmbë, i ruhet (dënimit të) botës tjetër dhe shpreson në mëshirën e Zotit të vet? Thuaj: “A janë të barabartë ata që dinë dhe ata që nuk dinë?” Po, vetëm të zotët e mendjes marrin mësim. 

10. Thuaj: “O robërit e Mi që keni besuar, kini frikë ndaj Zotit tuaj. Ata që bënë mirë në këtë jetë, kanë të mirë të madhe, e Toka e All-llahut është e gjërë, ndërsa të durueshmive u jepet shpërblimi i tyre pa masë!” 

11. Thuaj: “Unë jam i urdhëruar ta adhuroj All-llahun, të jem i snqertë në adhurimin ndaj Tij!” 

12. Dhe jam i urdhëruar të jem i pari i myslimanëve! 

13. Thuaj: “Unë i frikësohem dënimit të një dite të madhe, nëse kundërshtoj Zotin tim”. 

14. thuaj: “vetëm All-llahun e adhuroj, sinqerisht ndaj Tij e bëj adhurimin tim. 

15. E ju pra , adhuroni pos Tij çka të doni!” Thuaj: “Të dështuar në ditën e kijametit janë ata që e kanë hmbur veten dhe familjen e vet. Vini re: ky është dështimi i njëmendët. 

16. Se ata do të kenë shtresa të zjarrit edhe sipër edhe prfundi. Me këtë All-llahu i frikëson robërit e Vet: “O robërit e Mi, kinie frikë (dënimin)!” 

17. Ndërkaq, ata që u larguan prej adhurimit të idhujve dhe ju drejtuan All-llahut, ata kanë gëzim të madh, e ti përgëzoj robërit e Mi! 

18. Të cilët i dëgjojnë fjalët dhe pasojnë atë më të mirën prej tyre. Të tillët janë ata që All-llahu i udhëzoi në rrugën e drejtë dhe të tillët janë ata të mençurit. 

19. E, atij që i është përcaktuar vendimi për dënim, a mund ta shpëtosh ti prej zjarrit? 

20. Ndërkaq, ata që u ruajtën për hir të Zotit të tyre, për ta do të ketë dhoma të ndërtuara njëra mbi tjetrën, nën të cilat rrjedhin lumenjtë. Premtimi i All-llahut, e All-llahu nuk e thyen premtimin. 

21. A nuk e sheh se All-llahu lëshon ujë nga qielli dhe atë e shpërndanë në tokë nëpër burime, mandej me të mbijnë bimë të llojeve dhe të ngjyrave të ndryshme, pastaj ajo thahet dhe ti e sheh ata të zverdhurar dhe pastaj e bën atë të llomitr. S’ka dyshim se në këtë ka argument për të zotët e mendjes. 

22. Atij që All-llahu ia ka zgjruar kraharorin për besim islam, ai është në një dritë të sigurt prej Zotit të vet. Të mjrët janë ata që nga zemërfortësia e tyre nuk përmendin All-llahun, të tillët janë në humbje të qartë. 

23. All-llahu e shpalli të folmën më të mirë, librin, të ngjashëm në mrekulli, të përsëritur herë pas herë (me këshilla e dispozita), që prej (dëgjimit të) tij rrënqethen lëkurat dhe zemrat e tyre. Ky (libër) është udhëzim i All-llahut, me të udhëzon atë që do. E atë që All-llahu e le të humbur, për të nuk ka ndonjë udhëzues. 

24. E ai që me fytyrën e vet mbrohet nga dënimi në ditën e kijametit (a është i njejtë me atë të shpëtuarin)? Kur mizorëve u thuhet: “Përjetoni të keqen e asaj që punuat!” 

25. Edhe ata para tyre përgënjeshtruan, por u erdhi ndëshkim nga nuk e menduan. 

26. All-llahu u bëri të përjetojnë në këtë jetë poshëtrimin, por dënimi i botës tjetër është edhe më i madh, sikur ta dinin ata. 

27. Ne u kemi sjellë njerëzve në këtë Kur’an shembuj nga çdo lëmi e nevojshme, ashtu që të marrin përvojë, (mësim), 

28. Duke qenë Kur’an arabisht që nuk ka kundërthënie, me qëllim që të ruhen prej rrugës së gabuar. 

29. All-llahu solli një shembull: Një njeri (rob) në posedimin e të cilit ishin ortakë pa marrëveshje mes vete dhe njëri (rob) që është thjesht në posedimin e një njeriu. A janë ata të dy të një lloji (të një gjendjeje)? Lavdërimi i takon vetëm All-llahut, por shumica e tyre, nuk e dinë. 

30. Ti do të jesh i vdekur, e edhe ata do të jenë të vdekur. 

31. E pastaj, në ditën e kijametit pranë Zotit tuaj do të grindeni mes vete.