78. Ne kemi dėrguar pejgamberė para teje, pėr disa tyre tė kemi njohtuar me rrėfimet e tyre, e pėr disa sish nuk tė kemi njoftuar, e asnjė pejgamberi nuk i takoi tė sjellė ndonjė argument, vetėm se me urdhėrin e All-llahut. E kru tė vijė koha e caktuar nga All-llahu, zbatohet gjykimi me drejtėsi dhe aty atėherė dėshtojnė ata tė kotit. 

79. All-llahu ėshtė Ai qė pėr ju i krijoi kafshėėt qė disave t’u hipni prej disave tė ushqeheni. 

80. Ju prej tyre keni edhe dobi tė tjera, dhe pėrmes tyre t’i plotėsoni nevojat tuaja, duke hipur nė to me anė tė anijeve barteni (udhėtoni). 

81. Dhe Ai ėshtė qė ju mundėsoi t’i shihni argumentet e Tij; e cilin, pra prej argmenteve tė All-llahut e mohoni? 

82. A nuk udhėtuan ata nėpėr tokė e tė shikojnė se si prfunduan ata qė ishin mė parė, tė cilėt ishin edhe mė tė fortė pėr nga forca e ndikimi nė tokė. por ajo qė fituan, nuk u ndihmoi asgjė. 

83. Kur u erdhėn atyre tė dėrgiarit me argumente tė qarta, ata iu gėzuan dijenisė sė vet dhe atėherė i pėrfshiu ajo qė e tallnin. 

84. E kur e panė dėnimin tonė, thanė: “Ne i kemi besuar vetėm All-llahut dhe i kemi mohuar ata qė i ia shoqėronim”. 

85. Por besimi i tyre, kur e vėrejtėn dėnimin tonė, nuk u bėri dobi. Ky ėshtė ligj i All-llahut (i kheshėm) ndaj robėrve tė Tij dhe aty, nė atė ēast pėsuan disfatė jobesimtarėt.