11. Ne shpartalluam sa vendbanime qė ishin mizore, e ne vend tė tyre sollėm popull tjetėr. 

12. E ata kur e hetonin forcėn e dėnimit tonė, iknin me shpejtėsi. 

13. (atėherė atyre u thuhet) Mos ikni, po kthehuni nė begatitė dhe nė vendbanimet tuaja se ndoshta do tė mund tė merreni vesh (e gjithė kjo ishte njė ironi kndėr tyre). 

14. Ata thonin: “O shkatėrrimi ynė, vėrtet ne ishim zullumqarė!” 

15. Mjerimi i tyre vazhdoi ashtu derisa i bėmė tė korrur e tė ftohur (tė vdekur). 

16. Ne nuk e krijuam qiellin, tokėn e ēdo gjė ēka mes tyre shkel e shko (pa qėllim tė caktuar). 

17. Sikur tė kishim dashur tė zbavitemi dhe sikur tė donim ta bėnim atė, Ne do tė zbaviteshim nė kompetencėn Tonė, por Ne nuk bėmė atė. 

18. Pėrkundrazi, Ne tė pavėrtetėn e godasim me tė vėrtetėn dhe ajo (e vėrteta) triumfon mbi tė ndėrsa ajo (gėnjeshtra) zhduket. E juve (jobesimtarėve) u takon shkatėrrimi, pėr atė qė i pėrshkruani (Zotit, si fėmijė etj. ). 

19. Vetėm e Tij ėshtė ēdo gjė qė ėshtė nė qiej e tokė! E ata qė janė pranė TIj (melaiket), nuk shprehin mendjemadhėsi nė adhurim ndaj Tij, e as nuk u bėhet (ibadet) monotn. 

20. Ata lartėsojnė (All-llahun) natė e ditė dhe nuk mėrziten. 

21. A mos morėn ata zota prej toke qė mund tė ringjallin (tė vdekurit)? 

22. Sikur tė kushte nė to (nė qiej e nė tokė) zota pos Allhut, ato tė dyja do tė shkatėrroheshin. Larg asaj qė i pėrshkruajnė ėshtė All-llahu, Zot i Arshit. 

23. Ai nuk pyetet se ēka punon, po ata, (njerėzit), pyeten. 

24. A pėrvetėsuan ata zota tjerė pos Tij? Thuaj: “Sillne argumentin tuaj? Ky (Kur’ani) ėshtė argument pėr kėta qė janė mė mua dhe pėr ata qė ishin para meje, por shumica tyre nuk e dinė tė vėrtetėn, andaj edhe nuk vėshtojnė.